Warsztaty typograficzne są praktycznymi ćwiczeniami w zakresie ręcznego i maszynowego składu tekstu, jego połączenia z grafiką, odbijania na różnych prasach graficznych i drukarskich, oprawy introligatorskiej. Towarzyszącymi są możliwości w zakresie ręcznego czerpania papieru, odlewania czcionek metalowych, wycinania czcionek drewnianych, przygotowania matryc graficznych. Warsztaty te prowadzi Janusz P. Tryzno z pomocą swoich uczniów: Martyna Kramka, Szymona Jasiona, Przemysława Hoffera, Aleksandry Ilkiewicz
warsztaty OK’ART
Muzeum Książki Artystycznej nie posiada z góry założonego programu warsztatów. Warsztaty OK’Art wynikają z bieżących potrzeb zgłaszanych do MKA przez nauczycieli, bibliotekarzy, studentów opiekunów grup, itp. Dotyczą szeroko pojętej sztuki książki i polegają na zajęciach teoretycznych oraz praktycznych. Teoretyczne to zwykle wykłady, pokazy eksponatów, prezentacje multimedialne i dyskusje z nimi związane. Praktyczne to próby wykonania składu tekstu, jego druku, oprawy – na różnych urządzeniach. Warsztaty zwykle mają miejsce w MKA ale mogą też odbyć się u zleceniodawcy. MKA kompletuje zespół prowadzących warsztaty zgodnie ze zgłoszonymi potrzebami. Zgłoszenia zainteresowania warsztatami przyjmujemy na bieżąco z miesięcznym wyprzedzeniem. Negocjowane są wszystkie warunki.
prowadzący:
STRONA FESTIWALU "KORESPONDENCJA"
STRONA KSIĄŻKI "BIBLIOGRAFIA I RYSUNKI" ZBIGNIEWA BRZEZIŃSKIEGO
wydawnictwa:
wystawy:
International Print Network 19.01.2013 - 10.03.2013 Horst-Janssen-Museum Oldenburg, Niemcy
Biblioteka Miejska w Inowrocławiu
artyści:
typografia:
Film anglojęzyczny o druku typograficznym
Podziemna drukarnia w czasach sowieckiej Litwy
varia:
Polskie Bractwo Kawalerów Gutenberga
Druckkunst Museum - Lipsk
Bartkowiaks Forum Book Art
Europejskie Stowarzyszenie Muzeów Drukarstwa
Muzeum Drukarstwa Warszawskiego
Muzeum Sztuki w Łodzi
Muzeum Miasta Łodzi
Muzeum Książki Artystycznej jest: fundacją – organizacją pozarządową i pożytku publicznego Muzeum Książki Artystycznej powołała w 1993 r. fundacja Correspondance des Arts, założona w 1990 r. przez Janusza Tryzno. Początkowo fundacja stanowiła formę organizacyjną dla działającego od 1980 roku wydawnictwa o tej samej nazwie. W 1991 r. powstało CORRESTUDIO – firma prywatna fundatora, która przejęła prowadzenie działalności gospodarczej i umożliwiła fundacji status „non profit”. W 1995 r. Muzeum Książki Artystycznej uzyskało odrębny statut nadany przez MKiDN, jednak bardziej praktycznym rozwiązaniem okazała się zmiana statutu fundacji, która czyniła jej głównym celem prowadzenie muzeum. Od 2010 roku fundacja Correspondance des Arts posiada status organizacji pożytku publicznego, która finansuje bieżącą działalność muzeum ze środków wypracowanych i opodatkowanych w Correstudio. Fundacja nie zatrudnia pracowników, działalność muzeum opiera się o nieodpłatną pracę rodziny fundatorów i wolontariuszy. Kilkakrotnie fundacja otrzymała dotacje na podstawie wniosków złożonych do MKiDN, Urzędu Miasta Łodzi, British Council, Ambasady Amerykańskiej. Osiągnięcia fundatorów MKA zostały odznaczone: Walter Tiemann Price (1994), Schonste Bucher aus Aller Welt (1994), Nagrodą Miasta Łodzi (1997) Nagrodą Prezesa ZPAP (2006), nagrodą czasopism: Verte (1994) i Tygiel Kultury (2008).
Muzeum Książki Artystycznej jest: zabytkiem postindustrialnym w stuletniej willi fabrykanta bawełny na Księżym Młynie w Łodzi
Początkowo ulokowanie Muzeum Książki Artystycznej w zabytkowej willi fabrykanckiej uzasadniał tylko fakt, że była opuszczona, jej zewnętrzny wygląd był podobny do innych fabrycznych budowli, wydawała się odpowiednia ze względu na wielkość i mieściła się w wydzielonej przestrzeni parku. Dopiero wystrój wnętrz oraz historia willi dowiodły, że powinna być zagospodarowana na cele publiczne, związane ze sztuką. Początek lat 90-tych oznaczał całkowity upadek przemysłu bawełnianego w Łodzi. Pofabryczny kompleks ŁZPB UNIONTEX wszedł w proces przekształceń własnościowych, jako fizycznie zużyty „obszarowy” zabytek. Dalsza degradacja opuszczonych zabudowań postępowała błyskawicznie a reakcją na ten proces były konferencje i mgliste plany rewitalizacyjne. Muzeum w porę zapewniło willi Henryka Grohmana ochronę przed rabunkiem. Z jego inicjatywy willa otrzymała odrębny wpis do rejestru zabytków tzw.”białej księgi”. Niestety marny stan techniczny stuletniej willi muzeum mogło tylko podtrzymywać dzięki łataniu dziur w dachu, itp naprawom. Z powodu obciążenia jej hipoteki długami upadłego przedsiębiorstwa Wester ( powstałego w 1993r). nieruchomość znalazła się w błędnym kole procesów administracyjnych i sądowych. Trwający 20 lat proces ustalania praw do willi nie jest zakończony i warunkuje rozpoczęcie remontu.
